HTTP, internet üzerinden iletişim kurmak için kullanılan bir protokoldür. Kısaca, internet sitesi için nasıl görüntülendiğini ve bilgisayarlar arasındaki veri transferinin nasıl yapıldığını belirleyen bir standarttır.
HTTP açılımı "Hypertext Transfer Protocol" (Hipermetin Aktarım Protokolü) kelimelerinin baş harflerinden oluşan bir kısaltmadır. İnternetin erken dönemlerinde, Tim Berners-Lee tarafından oluşturulan ve ilk olarak 1991 yılında kullanılan bir protokoldür. HTTP, bir sunucudan bir istemciye web sayfalarının gönderilmesi için kullanılan bir protokoldür.
Özel protokol, sunucular ve istemciler arasındaki iletişim sürecini düzenler. İstemciler, web tarayıcıları gibi araçlar kullanarak sunuculara bağlanır ve taleplerde bulunur. Sunucular ise bu taleplere yanıt verir ve istemcilere verileri gönderir.
HTTP, web sayfalarını yüklemek ve web tabanlı uygulamalar kullanmak için gereklidir. İstemciler, bir web sitesinde gezinirken, web sunucusuna talepler gönderir ve bu talepler sonucunda web sayfası veya uygulama, istemciye gönderilir. Örneğin, bir kullanıcı bir web sitesini ziyaret ettiğinde, tarayıcısı otomatik olarak sunucuya bir HTTP isteği gönderir ve sunucu, talep edilen web sayfasını kullanıcıya gönderir.
HTTP protokolü, web sayfaları, görüntüler, videolar, belgeler gibi birçok farklı veri türünü destekler. Bu protokol, aynı zamanda web sayfalarında bulunan formların gönderilmesi, dosya yüklenmesi ve indirilmesi gibi işlemleri de yönetir.
İnternet kullanımı arttıkça, HTTP protokolü de daha da önem kazanmıştır. Bu protokol, internetin en temel yapı taşlarından biridir ve web sitelerinin çalışması için gereklidir. Aynı zamanda HTTP protokolü, web uygulama geliştiricileri tarafından kullanılan birçok araç ve teknolojiye de temel oluşturur.
HTTP protokolü istemci-sunucu modeline dayalıdır. İstemci, web tarayıcısı gibi bir araç kullanarak sunucuya bir istek gönderir ve sunucu da bu isteğe yanıt verir. HTTP, bu istek ve yanıt işlemlerinin nasıl gerçekleşeceğini belirleyen bir dizi kural ve yönerge içerir.
Bir HTTP isteği, bir URL (Uniform Resource Locator) içerir. URL, istenen kaynağın konumunu belirten bir adres gibidir. Örneğin, bir kullanıcının bir web sitesine gitmek istediği zaman, tarayıcısı URL'yi kullanarak sunucuya bir HTTP isteği gönderir.
Sunucu, bu isteği aldığında, talep edilen kaynağı bulur ve bir yanıt gönderir. Yanıt, HTTP protokolüne uygun bir şekilde oluşturulmuştur ve istemciye gönderilir. Yanıt, web sayfası, belge, görüntü veya diğer veri türlerinden oluşabilir.
HTTP, iletişimin işleyişini kolaylaştırmak için bir dizi durum kodu kullanır. Durum kodları, sunucunun istemciye gönderdiği yanıtın durumunu belirtir. Örneğin, bir 200 durum kodu, istemcinin talep ettiği kaynağın başarıyla bulunduğunu ve gönderildiğini belirtir. Diğer durum kodları, kaynağın bulunamadığını, sunucunun hata verdiğini veya isteğin işlenemediğini belirtebilir.
HTTP, iletişimin işleyişini yönetmek için bir dizi durum kodu kullanır. Durum kodları, sunucunun istemciye gönderdiği yanıtın durumunu belirler. Bu kodlar, istemcinin talebinin ne kadar başarılı olduğunu veya bir hata oluşup oluşmadığını gösterir.
HTTP durum kodları, 3 haneli numaralardan oluşur ve bir üst bilgi satırının bir parçası olarak yanıt mesajında yer alır. Genel olarak, bu kodlar 5 farklı kategoriye ayrılır.
HTTP durum kodları, bir web sitesinin performansı ve güvenilirliği için çok önemlidir. Bu kodlar, sunucu hatasının nedenini belirlemek için kullanılabilir ve web sitesinin kullanıcı dostu olmasını sağlamak için önemlidir. İyi bir web geliştiricisi, HTTP durum kodlarını iyi anlamalı ve yanıtlarını doğru bir şekilde yönetmeli ve kullanmalıdır.
HTTP, web siteleri arasında veri alışverişi yaparken, bu verilerin şifrelenmediği anlamına gelir. Bu durumda, herhangi bir kişi veya kuruluş internet bağlantınızı dinleyerek, web siteleri arasındaki veri trafiğini izleyebilir ve bu verileri ele geçirebilir. Web siteleri arasında hassas verilerin (kullanıcı adı, şifre, kredi kartı bilgileri vb.) transfer edilmesi durumunda büyük bir güvenlik riski oluşturur. HTTPS ise, web siteleri arasındaki veri alışverişini şifreleyerek yapar. Bu sayede, bir kişi veya kuruluş internet bağlantınızı dinlemiş olsa bile, verileri ele geçirmesi imkansız hale gelir. HTTPS protokolü, SSL / TLS adı verilen bir şifreleme protokolü kullanır ve böylece verilerin güvenli bir şekilde transfer edilmesini sağlar. HTTP ile HTTPS arasındaki fark bu noktada öne çıkar. G
